بولیمیا از اختلالات تغذیه‌ای است و بیماری جدی محسوب می‌شود. بولیمیا در صورت درمان‌نشدن می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند. افراد مبتلا به این بیماری هنگام غذاخوردن کنترلی روی خود ندارند. آنها سپس با روش‌های غیرسالم تلاش می‌کنند تا کالری دریافتی اضافی را از بین ببرند. این افراد برای جلوگیری از افزایش وزن و چاقی از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال ممکن است آنها به‌طور مرتب باعث استفراغ خود بشوند ( استفراغ تعمدی یا القای استفراغ )، از داروهای ملین یا مدر یا مکمل‌های کاهش وزن استفاده کنند، رژیم‌های غذایی سختی بگیرند و یا بیش‌‌ از حد ورزش کنند. اگر می‌خواهید با این بیماری بیشتر آشنا بشوید، ادامه این مطلب را از دست ندهید.

نشانه‌ها و علائم بولیمیا:

• نارضایتی فرد از وزن و اندامش
• زندگی با ترس افزایش وزن
• غذاخوردن زیاد و غیرطبیعی در یک وعده غذایی و تکرار آن
• ازدست‌دادن کنترل خود هنگام غذاخوردن، به شکلی که احساس می‌کنید، نمی‌توانید غذا خوردن‌تان را متوقف کنید.
• استفراغ تعمدی یا ورزش‌کردن بیش ‌‌از حد تا بتوانید مانع از افزایش وزن‌تان پس از پرخوری بشوید.
• مصرف داروهای ملین، مدر یا تنقیه پس از غذاخوردن. درحالی‌که نیازی به مصرف آنها نباشد.
• رژیم‌های غذایی سخت یا خودداری از خوردن بعضی غذاها.

عوامل مؤثر در بروز بولیمیا:

دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان در معرض ابتلا به بولیمیا قرار دارند. بولیمیا معمولا در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی بروز می‌کند. عواملی که خطر ابتلا به بولیمیا را افزایش می‌دهند، عبارت‌اند از:

• بیولوژی: افرادی که اقوام درجه ‌یک‌شان ( مانند والدین یا فرزندان ) از اختلالات تغذیه‌ای رنج می‌برند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای مانند بولیمیا هستند. اضافه ‌وزن در زمان کودکی و نوجوانی نیز خطر بروز بولیمیا را افزایش می‌دهد.
• مشکلات عاطفی و روانی: مشکلات عاطفی و روانی مانند افسردگی، اختلالات اضطراب و مصرف مواد مخدر ارتباط نزدیکی با بروز اختلالات تغذیه‌ای دارند. مبتلایان به بولیمیا معمولا درباره خودشان احساس منفی دارند. در برخی موارد، اتفاقات ناگوار و استرس محیطی نیز عوامل بروز اختلالات تغذیه‌ای هستند.
• رژیم غذایی: افرادی که برای لاغری رژیم می‌گیرند، بیش از دیگران در خطر ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای قرار دارند. بیشتر مبتلایان به بولیمیا، بین دفعات پرخوری‌شان، رژیم‌های سخت لاغری را دنبال می‌کنند. این امر خود می‌تواند از عوامل محرک پرخوری بعدی باشد. سایر عواملی که خطر پرخوری را افزایش می‌دهند، عبارت است از استرس، تصویر بد ذهنی نسبت به خود، غذاها و خستگی.

درمان:

معمولا مبتلایان به بولیمیا به انواع مختلفی از درمان‌ها نیاز دارند. این درمان‌ها شامل تلفیقی از روان درمانی و استفاده از داروهای ضدافسردگی است که در درمان بولیمیا بسیار مؤثرند. یک تیم روند درمان را انجام می‌دهد. این تیم شامل شما، خانواده‌تان، پزشک، روان‌پزشک، متخصص تغذیه با تجربه درمان اختلالات تغذیه‌ای و شاید فردی برای هماهنگی روند درمان‌ باشد. روان‌درمانی با عنوان صحبت‌درمانی نیز شناخته می‌شود. در آن روان‌پزشک درباره بولیمیا و مشکلات مرتبط با آن صحبت می‌کند. براساس شواهد موجود، روش‌های روان‌درمانیِ زیر می‌توانند به بهبود علائم بولیمیا کمک کند:

1. رفتاردرمانی شناختی: رفتاردرمانی شناختی به شما کمک می‌کند تا بتوانید الگوی تغذیه خود را اصلاح کنید. هم‌چنین به‌کمک روان‌درمانی شناختی می‌توانید عادت‌ها و باورهای ناسالم‌تان را شناسایی و آنها را اصلاح بکنید.
2. درمان‌های ‌خانواده ‌محور: این درمان‌ها به والدین کمک می‌کنند تا عادت‌های ناسالم تغذیه‌ای فرزندشان را متوقف کنند تا فرزندان دوباره بتوانند کنترل غذا خوردن‌شان را در دست بگیرند. به‌ کمک این درمان‌ها والدین می‌توانند از تأثیرات منفی بولیمیا بر فرزندشان و خانواده جلوگیری کنند.
3. روان‌درمانی بین ‌فردی: این روش به شما کمک می‌کند تا مشکلاتی را که در روابط نزدیک‌تان به ‌وجود آمده، حل کنید و روابط اجتماعی و مهارت حل مسئله‌تان‌ را تقویت کنید.

سایت زیب اندام گردآورنده‌ی مقالات معتبر دنیا به صورت رایگان بوده که، شما می‌توانید برای مطالعه مقالات تخصصی بیشتر به وبلاگ ما مراجعه کنید، همچنین شما می‌توانید با ثبت نام در در وب سایت زیب اندام در زمینه های تناسب اندام و رژیم مشاوره رایگان بگیرید و در کنار خانواده زیب اندام اهداف‌تان را تخصصی‌تر دنبال کنید.