پاسخ

بیشتر افراد حدود 4-6 لیتر خون دارند. خون شما از سلول‌های مختلفی تشکیل شده‌است که در مایعی به نام پلاسما شناور می‌شوند:

آنچه خون شما را از شخص دیگری متمایز می‌کند، ترکیب منحصر به فرد شما، از مولکول‌های پروتئین به نام آنتی ژن‌ها و آنتی بادی‌ها است.

آنتی ژن‌ها روی سطح گلبول‌های قرمز خون شما قرار می‌گیرند. آنتی بادی‌ها در پلاسمای خون شما قرار دارند. ترکیب آنتی ژن‌ها و آنتی بادی‌ها در خون شما اساس گروه خونی شما است‌‌‌‌.

نکات:

• گلبول‌های قرمز شما اکسیژن را به بافت‌های مختلف بدن شما منتقل می‌کند و دی اکسید کربن را ازسلول‌های بدن گرفته و از بین می‌برد.
• گلبول‌های سفید خون مهاجمان شما را از بین می‌برد و با عفونت ها مبارزه می‌کند.
• پلاکت‌های شما به لخته شدن خون کمک می‌کند.
• پلاسمای شما مایعی تشکیل شده از پروتئین و نمک است.

انواع مختلف خون چیست؟

پاسخ

هشت نوع خون وجود دارد:

·        A  مثبت یا A منفی

·        B مثبت یا B منفی

·        AB مثبت یا AB منفی

·        مثبت یا O منفی

چرا گروه خونی مهم است؟

پاسخ

گروه های خونی در سال 1901 کشف شد. قبل از آن، پزشکان تصور می‌کردند که خون همه یکسان است، بنابراین بسیاری از مردم در اثر انتقال خون درگذشتند.

حالا کارشناسان می‌دانند اگر خون را از دو نفر با گروه های مختلف خون مخلوط کنید، خون می تواند جمع شود و لخته شده، که این روند ممکن است کشنده باشد.

برای اینکه انتقال خون ایمن و مؤثر باشد، مهم است که اهدا کننده و گیرنده ی آن گروه خونی‌ای داشته باشند که اگر در کنار هم قرار گیرند، باعث لخته شدن نشوند.

کدام دسته از خون‌ها بهترین نوع خون برای اهدا هستند؟

پاسخ

گلبولهای قرمز از نوعO منفی، ایمن ترین نوع خون برای اهدا و تزریق به هر کسی در شرایط اضطراری که زندگی اش را تهدید می‌کند یا در صورت وجود محدود بودن میزان خون‌های مطابق با خون فرد نیازمند، مطمئن ترین نوع خون، برای تزریق در نظر گرفته می‌شوند. دلیلش این است که گلبول‌های قرمز منفی از نوع O آنتی بادی‌های آنتی ژن‌های A ، B یا Rh ندارند.

افرادی که گروه خونی O منفی دارند، زمانی اهداكننده گلبول‌های قرمز "جهانی" خوانده می‌شدند، زیرا تصور می‌شد كه می‌توانند به هر كسی از هر گروه خونی‌ای، خون اهدا كنند. اما اکنون کارشناسان می‌دانند حتی با این نوع خون در زمینه‌ی اهدای‌خون، خطراتی وجود دارد.

آیا رژیم گروه خونی، واقعاً مؤثر است؟

پاسخ

در طول یک دهه‌ی گذشته، ادعاهای زیادی در مورد یک به اصطلاح "رژیم غذایی گروه خونی" وجود دارد، که در آن شما غذاهای خاصی برای گروه خونی خود می‌خورید. این امر خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را کاهش داده و سلامت کلی شما را بهبود می‌بخشد. اما هیچ مدرک علمی‌ای برای تأیید این ادعاها موجود نیست.

بیماری ارتفاعی چیست؟

پاسخ

بیماری ارتفاعی، که گاهی اوقات بیماری کوهستان نامیده می شود، گروهی از علائمی است که در صورت قدم زدن یا بالا رفتن از ارتفاع خیلی زیاد، برای برخی از افراد می تواند رخ‌دهد.

وقتی به ارتفاعات بالاتر می‌روید ، فشار هوایی که شما را احاطه کرده‌است پایین تر است و اکسیژن کمتری در دسترس است. اگر به مکانی با ارتفاعی بالاتر از آنچه قبلاً عادت کرده اید سفر کنید، بدن شما نیاز دارد تا برای تنظیم فشار بخاطر تغییر فشار اقداماتی را انجام دهد. هر وقت بالاتر از 8000 پا بروید، ممکن است بیماری از نظر ارتفاع داشته باشید و علائم آن درشما بروز کند.

اگر در طی یک یا دو روز سردرد و حداقل یک علامت دیگر را داشته باشید، ممکن است بیماری ارتفاع داشته باشید. برای علائم شدیدتر، شما نیاز به مراقبت پزشکی دارید.

چرا بیماری ارتفاعی رخ می دهد؟

پاسخ

فشار هوای اطراف شما را فشار بارومتریک (barometric pressure ) می‌نامند. وقتی به ارتفاعات بالاتر می‌روید، این فشار افت می‌کند و اکسیژن کمتری در دسترس است.

اگر در مکانی زندگی می‌کنید که در ارتفاعی نسبتاً زیاد قرار دارد، به فشار هوا عادت می‌کنید. اما اگر به محلی با ارتفاع بالاتر از آنچه قبلاً عادت کرده‌اید سفرکنید، بدن شما برای اینکه با تغییر فشار جدید خودش را وفق بدهد به زمان نیاز دارد.

انواع مختلف بیماری های ارتفاعی چیست؟

پاسخ

بیماری حاد کوهی (AMS) :

 خفیف‌ترین شکل این بیماری است و بسیار شایع است. علائم آن می‌تواند شامل احساس خماری یا سرگیجه، سردرد، درد عضلانی و یا حالت تهوع باشد.

آماس ریوی در ارتفاع بالا : (HAPE)

ورود نوعی مایعات در ریه‌ها است که می تواند بسیار خطرناک و حتی تهدید‌کننده برای  زندگی  شخص باشد.

آماس مغزی در ارتفاع زیاد: (HACE)

شدیدترین شکل بیماری ارتفاع است و در صورت وجود مایعات در مغز اتفاق می‌افتد. این عارضه برای زندگی فرد بسیار تهدید کننده‌است و شما فوراً به مراقبت پزشکی احتیاج دارید.

علائم بیماری ارتفاعی چیست؟

پاسخ

این علائم معمولاً در طی 12-24 ساعت بعد از رسیدن به ارتفاعات بالاتر خودش را بروز می دهد، و پس از تنظیم شدن بدن با شرایط، در طی یک یا دو روز بهتر می شود. ممکن است یک مورد معتدل‌تر از بیماری ارتفاعی شدید اینگونه باشد که به جای احساس بهتر با گذشت زمان، احساس بدتر خواهیدکرد.

شما همچنین ممکن است یک شکل شدید از بیماری در ارتفاع HAPE یا HACE برایتان ایجاد شود که می تواند باعث شود موارد زیر رخ دهد:

·        سردرد

·        سرگیجه

·        احساس حالت تهوع

·        استفراغ

·        خستگی و از بین رفتن انرژی

·        تنگی نفس

·        مشکلات خواب

·        اشتهای‌کمتر

·        از دست دادن هماهنگی در راه رفتن و بروز مشکل در راه رفتن

·        سردرد شدید که با دارو بهتر نمی شود

·        احساس سنگینی در ناحیه ی سینه

·        گیجی

·        تنگی نفس حتی در حالت استراحت

·        عدم توانایی پیاده روی

·        سرفه ای با ماده سفید و صورتی رنگ

·        کما

علائم بیماری ‌ارتفاعی متوسط ​​چیست؟

پاسخ

ممکن است یک مورد معتدل‌تر از بیماری در ارتفاع نسبت به نوع شدید آن هم باشد. در این حالت تنگی نفس و خستگی بیشتری خواهید داشت. به جای احساس بهتر با گذشت زمان، احساس بدتر خواهید کرد. شما همچنین ممکن است، از جمله موارد زیر را تجربه کنید:

·        از دست دادن هماهنگی و مشکل در راه رفتن

·        سردرد شدید که با دارو بهتر نمی شود

·        احساس سنگینی در ناحیه ی سینه

آیا می توانید از ابتلا به بیماری ارتفاع، جلوگیری کنید؟

پاسخ

بهترین راهی که می توانید شانس ابتلا به بیماری در ارتفاعات را کاهش دهید، استفاده از سازگاری است. این بدان معناست که به شما اجازه می‌دهد هنگام سفر به ارتفاعات بیشتر، بدن خود را آهسته به تغییر فشار هوا عادت‌دهید.

شما باید برای این کار به تدریج در ارتفاعات بالاتر بروید. آهسته بالا رفتن به ریه‌های شما کمک می‌کند تا هوای بیشتری را از طریق نفس های عمیق‌تر دریافت‌کنید و به سلول های خونی بیشتری اجازه دهید تا اکسیژن را به قسمت‌های مختلف بدن منتقل کنند و بتوانید در وضعیت سالم‌تری بالا بروید.

هر روز 3-4 لیوان آب بنوشید و اطمینان حاصل کنید که حدود 70٪ کالری شما از کربوهیدرات تامین می شود. از دخانیات، الکل یا سایر داروها، مانند قرص های خواب استفاده نکنید.

چه روش هایی برای جلوگیری از بیماری ارتفاع وجود دارد؟

پاسخ

برخی از دستورالعمل‌های اساسی برای سازگاری یا کم کم عادت کردن به این شرایط محیط زیست عبارتند از:

• کوه نوردی خود را از زیر 10،000 پا شروع کنید. اگر مجبور هستید در جایی که بالاتر است، پرواز کنید یا رانندگی کنید، و سعی کنید بدنتان را با این شرایط هماهنگ کنید.
• اگر پیاده روی می کنید، یا بیش از 10،000 پا صعود می‌کنید، فقط روزانه 1000 پا بالاتر بروید. برای هر 3000 پا که صعود می‌کنید حداقل یک روز در آن ارتفاع استراحت کنید.
• بالا بروید و کم بخوابید: اگر در طول روز مجبور هستید از یک فاصله‌ی هزار پایی صعود کنید، برای خواب به یک ارتفاع پایین برگردید و در ارتفاع بالا نخوابید.
• بدانید که چگونه اولین نشانه های بیماری ارتفاع را شناسایی کنید. اگر شروع به بروز این علائم کردید، بلافاصله به ارتفاع پایین بروید.

کلام آخر:

با مطالعه‌ی این مقاله اطلاعات مفیدی از رژیم گروه خونی، و بیماری ارتفاع به دست می‌آورید و می‌توانید در هنگام انجام ورزش‌های صعودی مثل کوه نوردی، آنها را در نظر بگیرید.

https://www.webmd.com/a-to-z-guides/qa/what-are-some-ways-to-avoid-altitude-sickness